میرزاده عشقی از شعرای بنام عصر مشروطه است که درسال 1272شمسی در شهر همدان متولد شد ودر 31 سالگی زبان سرخش سر سبز او را فدای ایران کرد .

عشقی در  توصیف شرایط ایران در عصر خویش چنین سرود:

ای دوست ببین بی سرو سامانی ایران              بدبختی ایران و پریشانی ایران

از قبر برون ای    و     ببین ذلت ما را                  این ذلت ایرانی و یرانی ایران

اوخ که لحد جای تو شد تا بقیامت                    رفتی و ندیدی تو پریشانی ایران

از وضع کنونی و ز بدبختی ملت                       زین فقر و پریشانی و ویرانی ایران

گردیده جهان تیره و گشته ست دلم تنگ          گوئی که شدم حبسی زندانی ایران

بگرفته دلم سخت ز اوضاع کنونی                    بیچارگی و محنت وحیرانی ایران

(عشقی)بود از نوحه گر امروز عجب نیست         خون میچکد از دیده ایرانی و ایران